Κάποτε, δηλαδή τα παλιά χρόνια υπήρχαν πάρα πολλές μάγισσες, κακές μάγισσες. Μια μέρα έτσι όπως πήγαινα μια βόλτα στην παραλία σηκώνει το μαγικό της ραβδί και με μεταμορφώνει σε μικρή σαρδέλα.
Εγώ βέβαια μπήκα μέσα στη θάλασσα γιατί όπως όλοι ξέρουμε τα ψάρια δεν ζουν χωρίς νερό. Εγώ κολυμπούσα επί πολλή ώρα. Σε μια στιγμή σταμάτησα με ανοιχτό το στόμα δεν μπορούσα να το κλείσω. Μπροστά μου ένας ολόκληρος παράδεισος. Κοράλλια και κοχύλια σε άπειρα χρώματα, ψάρια διαφορετικών χρωμάτων και μεγεθών κολυμπούσαν άλλα γρήγορα άλλα αργά άλλα με χάρη άλλα δυστυχισμένα με λίγα λόγια ο ύφαλος είναι ΤΕΛΕΙΟΣ.
Με τον καιρό γνώρισα πολλούς φίλους αλλά η αγαπημένη μου φίλη ήταν η Κοραλλένια. Τότε γνώρισα τι είναι πραγματική φιλία. Με την Κοραλλένια ταιριάζαμε σε πολλά πράγματα. Αργότερα έμαθα πως και η Κοραλλένια ήταν άνθρωπος αλλά μεταμορφώθηκε. Το πρωί ξυπνήσαμε νωρίς-νωρίς για να πάμε να μαζέψουμε άλλα μικρότερα ψάρια για να τα φάμε. Έτσι όπως προχωρούσαμε συζητάγαμε για διάφορα πράγματα. Σε μια στιγμή την ρωτάω «πόσα χρόνια ζουν οι σαρδέλες» εκείνη μου απαντάει «νομίζω ότι ζουν 10 χρόνια φυσικά αν εξαιρέσεις τους ανθρώπους που μας τρώνε».
Ξαφνικά έτσι όπως μιλούσαμε ένα δίχτυ μας έπιασε με εκατοντάδες ψάρια. Εγώ και η φίλη μου αποχαιρετιστήκαμε και υποσχεθήκαμε η μια στην άλλη ότι δεν θα ξεχάσουμε ποτέ η μια την άλλη. Εκείνη τη στιγμή έφτασε ο Ρούμπι το δελφίνι μαζί με χιλιάδες φίλους του. Όλοι τράβηξαν δυνατά τα σκοινιά με τα δόντια τους και τα έσκισαν.
Όλοι μαζί αποφασίσαμε να ψηφίσουμε για νέο βασιλιά τον Ρούμπι ο οποίος θα μας προστάτευε και θα μας έλεγε ποιό είναι το σωστό. Να κατέφθασε και η κυρία Φαλαινίδου η ποιο σοφή στη θάλασσα η οποία συμφώνησε με το να γίνει βασιλιάς ο Ρούμπι. Το νόημα αυτής της ιστορίας είναι ότι δεν έχει σημασία το ποιος είσαι ή με τι μοιάζεις για όσο διάστημα κάποιος σ’ αγαπάει και νοιάζεται για εσένα!!!
Δανάη Τ. (12 ετών)
